2023թ․ մայիսի 14-ի խորհրդարանական ընտրությունները մեծ հաշվով չառաջացրեցին մեծ փոփոխություններ, չգրանցվեցին խոշոր անակնկալներ։
Թուրքիայի արտաքին քաղաքականությունում մեղմացման («զրո խնդիր») ու կոշտացման («նեոօսմանիզմ/էրդողանիզմ») փուլերը մշտապես նախորդում ու հաջորդում են միմյանց, ինչն իր հերթին հուշում է, որ ներկայիս մեղմացման փուլին որոշ ժամանակ անց կհաջորդի կոշտացման նոր փուլը, որում Էրդողանը կփորձի իրագործել կիսատ մնացած իր վերոնշյալ վերջին երազանքները:
Շահերի համադրման և բազմաթիվ հարցերում համատեղ գործելու պատրաստակամությունը պարզապես միջոց է՝ որոշակիորեն զսպելու միմյանց հաշվին նախատեսվող ծրագրերը, և մրցակցությունն ու առճակատումը «երրորդ» տարածքներում շարունակելու պարտավորություն:
Սահմանը բացելու ցանկություն երկու կողմում էլ առկա է, սակայն Վաշինգտոնի դրդմամբ Անկարայի ներգրավվածությունն այդ գործընթացին և վերջինի կողմից իրականացված որոշակի քայլերը, այնուամենայնիվ, հապաղում են մի կողմից՝ Մոսկվայի ու Բաքվի դիմադրության, մյուս կողմից՝ թուրքական կողմի «վախերի» ու ավելի հարմար պահի սպասելու հանգամանքներով՝ ավելին ստանալու անկնկալիքներով պայմանավորված։
Թուրքիայի նման հիդրոքաղաքականության դեմ Իրանի պայքարը լուրջ հաջողություն չի արձանագրել, եթե չհաշվենք միջազգային մակարդակով փոշու հատիկների դեմ կոալիցիան, որի գործունեության արդյունքն առայժմ տեսանելի չէ։
Արդեն ակնհայտ է, որ Անկարան չի կարող հրաժարվել բանակցություններից՝ ասելով, թե ինչպես կուզի, այնպես էլ կվարվի իր ջրի պաշարների հետ։ Նա պետք է ընդունի, որ DAP-ի հարցը զետեղվելու է երկու երկրների դիվանագիտական փոխհարաբերությունների օրակարգում։
Չնայած որոշակի ձեռքբերումներին, ոլորտում դեռ կան մի շարք հիմնախնդիրներ, որոնք խոչընդոտում են ոլորտի արդյունավետ զարգացմանը։
Ադրբեջանական հասարակությունն ունի այս՝ արտաքին աջակցության կարիքը․․․
Տարածաշրջանը պատրաստ չէ, բայց գործընթացը մեկնարկել է: