Սահմանը բացելու ցանկություն երկու կողմում էլ առկա է, սակայն Վաշինգտոնի դրդմամբ Անկարայի ներգրավվածությունն այդ գործընթացին և վերջինի կողմից իրականացված որոշակի քայլերը, այնուամենայնիվ, հապաղում են մի կողմից՝ Մոսկվայի ու Բաքվի դիմադրության, մյուս կողմից՝ թուրքական կողմի «վախերի» ու ավելի հարմար պահի սպասելու հանգամանքներով՝ ավելին ստանալու անկնկալիքներով պայմանավորված։
Ռուսաստանը փորձելու է կանխարգելել նման զարգացումը, լրացնել «տարածքային ամբողջականության բացը», որն առկա է Հայաստանի պարագայում. nկատի ունենք Ռուսաստանի կողմից Հայաստանին տարածքային ամբողջականության լուրջ խնդիր պարտադրելը, բնականաբար, Ադրբեջանին մղելով Հայաստանի դեմ մասշտաբային ռազմական ագրեսիայի։
Հենց Ռուսաստանն է ստեղծել իր համար այդքան անցանկալի եվրոպացիների Հայաստան գալու բոլոր հեռանկարները։ Եվ նույնիսկ այսօր Հայաստանում, ինչպես նաև ողջ Հարավային Կովկասում եվրոպական, արևմտյան հեռանկարների հարցում կանխորոշիչ նշանակություն ունի Ռուսաստանի կողմից ՀԱՊԿ-ի և 1997թ. պայմանագրի շրջանակներում Հայաստանի հանդեպ իր դաշնակցային պարտավորությունների կատարումը։
Պետության, օրենքի, փորձագիտական-վերլուծական հանրության խնդիրն ու պարտականությունն է պարբերաբար մաղել այդ աղբը և հանրությանը ներկայացնել բացառապես հավաստի տեղեկատվություն, ինչ էլ որ այն լինի և ում շահերին այն չհամապատասխանի կամ հակասի։
2022թ. ՀՀ-ն բախվեց նոր իրականության՝ ՀՀ-ն առաջին անգամ ընդունեց աննախադեպ քանակի իմիգրացիոն հոսքեր։ Պետությունը պատրաստ չէր նման հոսքերի:
Ջրի խնդիր Ադրբեջանում առկա է, սակայն այդ խնդիրն ուռճացված է Ալիևի վարչակազմի կողմից՝ Հայաստանի ու Արցախի նկատմամբ ագրեսիան արդարացնելու նպատակով:
Իսկ ովքե՞ր են այս թեմայով ստել ու ստում՝ Ռուսաստանը, Ադրբեջանը և Հայաստանում ռուսական ընդդիմություն՝ Արցախի և Հայաստանի նախկին 2 նախագահներն իրենց թիմերով․․․
Թուրքերը նպատակամղված են դրանով Հայաստանին մահացու, իսկ Իրանին` աշխարհաքաղաքական ու աշխարհատնտեսական(geoeconomics) հարված հասցնելու:
Արդյո՞ք այդ օրը Մոսկվայում կքննարկվի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարության, ավելի ստույգ՝ դրանում "ռուսական խաղաղապահ մանդատի" "կյանքի ժամկետը" երկարացնելու հարցը․․․